Miło nam poinformować, że 27 czerwca 2022 r. o godz. 12:00 odbyła się w Instytucie Etnologii i Antropologii Kulturowej Uniwersytetu Jagiellońskiego, ul. Gołębia 9, w Krakowie, publiczna obrona rozprawy doktorskiej członka naszego Stowarzyszenia, Mirosława Kuklika, zatytułowana Tradycyjna kultura rybaków przybrzeżnych z Półwyspu Helskiego na tle przemian społeczno – gospodarczych w XX wieku, której promotorką była dr hab. Ewa Kocój, prof. UJ, a recenzentami: prof. dr hab. Anna Kwaśniewska i prof. dr hab. Józef Borzyszkowski. Serdecznie gratulujemy! Vivat Doctores!
Z recenzji prof. A. Kwaśniewskiej: „Dysertacja doktorska mgr. Mirosława Kuklika Tradycyjna kultura rybaków przybrzeżnych z Półwyspu Helskiego na tle przemian społeczno-gospodarczych w XX wieku napisana pod kierunkiem dr hab. Ewy Kocój, prof. UJ, stanowi zwieńczenie jego wieloletnich zainteresowań i badań etnograficznych. Prowadził je od 1994 r. będąc kierownikiem Muzeum Rybołówstwa w Helu (Oddział Narodowego Muzeum Morskiego w Gdańsku), a następnie kontynuował pełniąc funkcję dyrektora Muzeum Ziemi Puckiej. Muzealne spojrzenie spowodowało, iż dużą część swojej rozprawy poświęcił narzędziom i sprzętom stosowanym w przeszłości przez kaszubskich rybaków uprawiających przybrzeżne rybołówstwo morskie. Autor nie ograniczył podjętej problematyki tylko do materialnych aspektów kultury zawodowej rybaków, lecz przedstawił ją w szerokim kontekście obejmującym życie codzienne, religijność, obrzędy i zwyczaje rodzinne, zwyczaje doroczne, organizację rybołówstwa przybrzeżnego, słownictwo zawodowe rybaków i in. Wykazał, iż środowisko geograficzno-przyrodnicze Półwyspu Helskiego i otaczającego go akwenu w którym żyli i pracowali rybacy było determinantą ich kultury. Wszystko to sprawia, iż rozprawa stanowi znaczący, oryginalny, wkład w poznanie i udokumentowanie kultury zawodowej rybaków z Półwyspu Helskiego, szczególnie z trzech miejscowości: Kuźnic, Chałup i Jastarni (łącznie z Borem) i w mniejszym zakresie z Helu. Tradycyjna kultura rybaków przybrzeżnych to rozprawa o charakterze etnologicznym – w poszczególnych rozdziałach Autor sięga także do zagadnień z zakresu takich dyscyplin naukowych jak historia, ichtiologia, oceanologia. Chociaż ramy chronologiczne rozprawy obejmują wiek XX, to Autor często podaje informacje starsze, pokazując w ten sposób zmiany jakie nastąpiły w rybołówstwie przybrzeżnym, a zwłaszcza narzędziach używanych do połowów. Pewnym mankamentem pracy jest brak podbudowy teoretycznej, chociażby z zakresu ekologii kulturowej Juliana H. Stewarda, który badał związki kultury ze środowiskiem, czy „nowej ekologii” (Roy Rappaport, Andrew P. Vayda). W podejściach tych dawna opozycja między kulturą a naturą jest zastępowana antropologią ekologiczną w którym nie ma wyraźnego podziału na kulturę i naturę. Dawne rybołówstwo przybrzeżne i związana z nim kultura rybaków z Półwyspu Helskiego stanowi przykład powiązania natury i kultury”.
