Leszek Rymarowicz
Streszczenie: W artykule przedstawiono jedno z zapomnianych dzieł charytatywnych Fundacji Stanisława hr. Skarbka – funkcjonujące w latach 1910-1914 w Żabiu na Huculszczyźnie (obecnie ukr. Werchowyna) sanatorium dla dzieci chorych na gruźlicę, przeznaczone dla wychowanków prowadzonego przez Fundację Zakładu dla Ubogich i Sierot w Drohowyżu. Posługę pełniły w nim siostry Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Najświętszego Serca Jezusowego (Sercanki). Zabudowania sanatorium zostały zniszczone w czasie nawały rosyjskiej zimą 1914/1915. Kontynuacją tej posługi było, trwające od 1914 r. do samego wkroczenia Sowietów we wrześniu 1939 r., prowadzenie przez Siostry Sercanki utrzymywanego także przez Fundację Skarbkowską domu starców w Mikołajowie nad Dniestrem. W samym Żabiu w latach 30. Fundacja Skarbkowska zbudowała nowy budynek dla Sióstr, który przed wybuchem wojny prawdopodobnie nie został zakonowi przekazany.
Słowa kluczowe: bł. matka Klara Ludwika Szczęsna, s. Angela (Trapp), Stanisław hr. Skarbek, Fryderyk hr. Skarbek, Jakub Newestiuk, gruźlica, Sercanki, Fundacja Skarbkowska, Zakład dla Ubogich i Sierot w Drohowyżu, Żabie, Mikołajów, Drohowyże, Huculszczyzna, Karpaty Wschodnie.