Bukowina to kraina w Karpatach, podzielona obecnie między Rumunię a Ukrainę. W XIX wieku osiedlili się tam polscy górale z okolic Czadcy (dzisiejsza Słowacja). Gdy po drugiej wojnie światowej północna część Bukowiny znalazła się w granicach sowieckiej Ukrainy, wiele rodzin wróciło do Polski. Osiedlili się w okolicach Piły i Jastrowia oraz Dzierżoniowa. Ci, którzy pozostali na miejscu zachowują polskie tradycje w wioskach po obu stronach granicy do dziś.
Regionalizm bukowiński sprzed ponad stu lat to swoisty fenomen, uosobienie tolerancji i porozumienia. Homo bucovinensis to „człowiek otwarty na wszelkie otaczające go kultury oraz czynnie w nich uczestniczący”. Idee bukowińskie wyrażane są w metaforycznych określeniach Bukowiny: „Szwajcaria Wschodu”, „Europa w miniaturze”, „rodzina narodów”.
Na kanwie bukowińskich tradycji w czterech krajach odbywa się rokrocznie Międzynarodowy Festiwal Folklorystyczny „Bukowińskie Spotkania”, jeden z największych tego typu festiwali w Europie Środkowo-Wschodniej. W Polsce organizowany jest w Pile, Jastrowiu i w Dzierżoniowie. Poza tym – na Ukrainie (w Czerniowcach), w Rumunii (w Campulung Moldovenesc) oraz na Węgrzech (w Bonyhad). Więcej informacji na stronie festiwalu https://bukowina.rck.pila.pl/ .
Od 2015 roku festiwalowi towarzyszy projekt Bukowiński Festiwal Nauki, organizowany w Pile i Jastrowiu, finansowany przez Ministerstwo Nauki Szkolnictwa Wyższego z programu Działalność Upowszechniająca Naukę. Od 2016 roku Stowarzyszenie „Res Carpathica” jest współorganizatorem tego przedsięwzięcia.
Bukowiński Festiwal Nauki to w zamierzeniu wydarzenie cykliczne, odbywające się co roku. Celem festiwalu jest:
– upowszechnienie wiedzy o Bukowinie jako regionie wielokulturowym oraz o innych regionach i środowiskach społecznych zróżnicowanych wewnętrznie;
– oddolna integracja społeczna mieszkańców Europy Środkowej;
– promowanie postaw otwartych, nastawionych na dialog i współpracę (przełamywanie poczucia obcości międzykulturowej i międzygeneracyjnej);
– przełamywanie stereotypów i uprzedzeń wynikających z braku wiedzy o Innych (główny nacisk położony zostanie na etnosy zamieszkujące Europę Środkową).
Na Bukowiński Festiwal Nauki składają się trzy obszary działań przygotowywanych przez międzynarodowe zespoły:
1. Popularnonaukowe otwarte wykłady zatytułowane „Bliscy nieznajomi”, poświęcone różnym grupom społecznym i kulturom środkowoeuropejskim. Wykłady są opracowane i wygłoszone przez przedstawicieli różnych dyscyplin naukowych z krajów Europy Środkowej (m.in. z Polski, Ukrainy, Rumunii, Mołdawii).
2. Dyskusyjny klub filmowy – prezentacja filmów poświęconych Bukowinie i tematyce bukowińskiej. Osoby prezentujące filmy przygotują odpowiedni popularnonaukowy komentarz (historyczny, etnograficzny, językoznawczy).
3. Warsztaty „Współpraca z Innym” – zajęcia warsztatowe dla dzieci i młodzieży z różnych krajów Europy Środkowej biorącej udział w Międzynarodowym Festiwalu Folklorystycznym „Bukowińskie Spotkania”. Warsztaty dla dzieci polegają na wspólnym przygotowywaniu prac plastycznych poświęconych Europie Środkowej i Bukowinie. Warsztaty dla młodzieży przyjmują postać gry strategicznej (opartej na idei życia plemiennego) uświadamiającej uczestnikom mechanizmy życia społecznego i współpracy w sytuacji różnorodności kulturowej. Warsztaty dla młodzieży wieńczy pokaz fotografii dokumentujących warsztaty i dyskusja dotycząca indywidualnych doświadczeń uczestników.
Odbiorcami Bukowińskiego Festiwalu Nauki są mieszkańcy kilku krajów Europy Środkowej. Uczestnicy festiwalu reprezentują bardzo zróżnicowane środowiska (wiejskie i miejskie) i kręgi społeczne (w sensie zawodowym, wykształcenia, miejsca zamieszkania, wieku).
Bukowiński Festiwal Naukowy przyczynia się do upowszechnienia wiedzy z zakresu różnych dyscyplin naukowych. Osoby zaproszone do współpracy – obywatele Polski, Ukrainy, Serbii i Rumunii, prezentują osiągnięcia nauk humanistycznych (językoznawstwa, etnologii, historii) i przyrodniczych (biologii).
Z ramienia Stowarzyszenia „Res Carpathica” projektem Bukowińskiego Festiwalu Nauki opiekuje się prof. dr hab. Helena Krasowska (Polska Akademia Nauk).